سازمان های دولتی ، متهم و مغضوب نزد گروه بزرگی از هیئت حاکمه ایران (3)

سازمان های غیردولتی ، متهم و مغضوب نزد گروه بزرگی از هیئت حاکمه ایران (3)

آنچه در ذیل می آید نمونه ای از اندیشه برخی از ایرانیان است در باره

مشارکت مردم در امور :

سازمانهای غیر دولتی، یکی از ابزارهای نفوذ1394/09/03 (3)

واکسن هایی علیه فلج اطفال به عنوان پوششی برای به دست آوردن دی ان ای بن لادن وارد عمل شد. بعد از فاش شدن ماجرا، اجرای پروژه های ریشه کنی فلج اطفال در سراسر جنوب آسیا مختل گردید که به رواج دوباره این بیماری و کشته شدن تعدای از مددکاران مسئول واکسیناسیون از سوی شبه نظامیان انجامید. ثابت شده که بهره برداری از یک پوشش پزشکی بشردوستانه، موجب آسیب دیدن تمام افراد فعال در آن می شود، به خصوص از آنجا که تجزیه و تحلیل های ریسک در برابر ریسک نشان می دهند که هیچ راهی وجود نداشت که بتوان اثبات کرد اطلاعات ارائه شده از سوی شکیل افریدی، اطلاعات حساسی در راستای عملیات قتل بن لادن بوده اند. در سال 2014 کاخ سفید اعلام کرد که سازمان های اطلاعاتی آمریکا دیگر از برنامه های واکسیناسیون بهره برداری نمی کند.

 زمانی که پنتاگون دنبال بهره برداری از یک خیریه مذهبی  جهت نفوذ در کره شمالی بود، باید تمام افراد مطلع علیه چنین اقدامی هشدار می دادند. اما به دلیل اتکای بویکین بر روابط شخصی خود و موقعیت او به عنوان رئیس دلتا فورس برای پنهانکاری در این عملیات، چنین اتفاقی نیفتاد. جان شاکوسلی جمهوریخواه که در آن زمان در کمیته اطلاعاتی خدمت می کرد، اصرار دارد که هیچ کس در کنگره از این عملیات اطلاعی نداشته است. او زیرکانه درباره نقاط ضعف این عملیات اظهار داشت: «استفاده از مددکاران بی اطلاع، یعنی کسانی که در اصل کارهای بشردوستانه انجام می دهند در جهت انجام عملیات اطلاعاتی و تبدیل کردن کارهای آنها به فعالیت های اطلاعاتی، غیرقابل پذیرش است. آیا ما اکنون کسانی را داریم که در اصل برای انجام کارهای مفید به کارگرفته شده اما نادانسته ملعبه یک ماموریت اطلاعاتی شده باشند؟ آنها می توانند در معرض انواع انتقام جویی ها قرار گیرند. چنین کاری مطلقا غیرقابل قبول است.»

ماموران اطلاعاتی و سربازان واحدهای رزمی از اینکه با وجود تمام موانع قادر «به انجام کار» می شوند به خود مباهات می کنند، مسئله ای که معمولا چشم های آنها را به روی پیامدهای اقداماتشان می بندد. بویکین که یکی از محصولات این سنت است – و محرک او نخوت و تکبرش بود که او برای تمام کارهای لازم جهت «نجات» آمریکا به آنها نیاز داشت- به ناگزیر از تشخیص این واقعیت ناتوان ماند که افشای نهایی این طرح چه واکنشی را می تواند در بین خارجیانی ایجاد کند که پیشاپیش نسبت به نومسیحیان کشورشان سوء ظن دارند. اکنون به شکلی موجه باور بر این است که خیریه های مسیحی در واقع بستری برای جاسوسان آمریکایی محسوب می شوند و احتمالا واکنش ها نیز فراخور چنین برداشتی خواهد بود. استفاده از یک خیریه مسیحی برای جاسوسی، کلیه کارکنان و داوطلبانی را که به آن سازمان خاص مرتبط هستند در معرض خطر قرار می دهد و همزمان به تبلیغ این افسانه کمک می کند که هر مسیحی بومی یک خائن بالقوه است.

 

گروه خدمات بین المللی بشردوستانه و سه مکانیسم حمایتی پوششی اش همگی در سال های 2013 و 2014 منحل شدند، اما نه به خاطر نگرانی پنتاگون نسبت به پیامدهای اقدامات خود. به نظر می رسد که از این عملیات اطلاعات سودمند ناچیزی به دست آمده باشد، نتیجه ای که به هیچ روی غافلگیرکننده نیست: استفاده از داوطلبان و کارکنان ناآگاه خیریه های بشردوستانه برای قاچاق کردن تجهیزات جاسوسی، از همان ابتدا عملی نادرست بود و دیگر هرگز نباید تکرار شود.

 انتظار دارم که پنتاگون یا کاخ سفید با شرمساری اعلام کند که دیگر هرگز از گروه های مذهبی به عنوان اهرم های پوششی برای جاسوسی استفاده نخواهند کرد ولی متاسفانه تنها چیزی که می شنوم سکوت است.

نوشته: فیلیپ گیرالدی[1]

ترجمه: هادی سعادت

منبع:

http://www.theamericanconservative.com/articles/the-pentagons-unholy-alliance-with-missionaries/

[1] . Philip Giraldiمامور پیشین سیا و مدیر اجرایی شورای منافع ملی است.

انتهای متن/

تعاون.مشارکت.انجمنها.شوراها.اتاقها:تماشا...